خوراک پری استارتر لوتکامین محصولی با فرمولاسیون ویژه می‌باشد که با توجه به اهمیت آن، یافته های نوین علم تغذیه در آن به کار گرفته شده است.
در خصوص اهمیت هفته اول در عملکرد جوجه گوشتی لازم به توضیح است که پس از تفریخ جوجه، مدت زمانی که صرف خشک شدن پرها، تعیین جنسیت، واکسیناسیون و در انتها انتقال جوجه به واحدهای مرغداری می‌شود، گاه به بیش از ۹۰ ساعت می‌رسد و در این مدت معمولا آب و خوراک در اختیار پرنده قرار نمی‌گیرد. در طول این مدت باقیمانده کیسه زرده و تا حدی ذخایر کبدی به عنوان منبع تامین مواد مغذی عمل می‌کند بنابراین وجود چنین برهه بحرانی در زندگی طیور امری طبیعی بوده و به هیچ وجه به معنای تهدید بقای پرنده نیست. با تمام این اوصاف، وابستگی کامل به ذخایر کیسه زرده به مفهوم دستیابی به حداکثر توان رشد، مقاومت ایمیونولوژیک و قدرت بقا نبوده و هرچه تغذیه ابتدایی با فاصله کمتری از زمان تفریخ صورت گیرد و خوراک اولیه دارای ترکیبی مناسب از نظر قابلیت هضم و تطابق با نیازهای پرنده باشد، عملکرد پرنده در طول دوره پرورش بهتر خواهد بود. با توجه به این شرایط، می‌توان گفت عدم بلوغ دستگاه گوارش طی روزهای آغازین از مهمترین مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد چرا که توسعه مناسب اندام‌های حیاتی بدن در گرو تأمین مواد مغذی مورد نیاز طی هفت روز اول زندگی است که خود وابسته به توانایی سیستم گوارش در هضم وجذب مواد مغذی موجود در خوراک است.
آنچه قطعی به نظر می رسد عدم تطابق خصوصیات کمی و کیفی جیره های متداول با وضعیت و نیازهای دستگاه گوارش جوجه های جوان است. در واقع هدف نهایی دوره و جیره پیش آغازین که خاص هفت روز ابتدایی خروج پرنده از تخم مرغ است، دستیابی به بیشینه مصرف خوراک و نهایت رشد اولیه، تقویت دستگاه ایمنی پرنده در مقابل امراضی همچون نیوکاسل، برونشیت عفونی و کوکسیدیوز، افزایش قدرت جذب دستگاه گوارش و افزایش توان ترشح پانکراس و کبد است.
دستیابی جوجه گوشتی به حداقل میانگین وزن ۱۸۰ گرم در هفت روزگی، شاخصی ساده از موفقیت خوراک پیش آغازین طیور گوشتی است. با توجه به همبستگی مثبت وزن بدن در هفت روزگی با وزن بدن در پایان دوره پرورش، استفاده از جیره پیش آغازین مرغوب در صورت مدیریت مطلوب گله می‌تواند منجر به کاهش دوره پرورش جوجه گوشتی از دو تا سه روز شود.
مصرف خوراک پری استارتر لوتکامین با پوشش نیاز مزبور می‌تواند به شکل قابل توجه منجر به تحریک رشد و وزن گیری پرنده در سنین اولیه، افزایش قدرت بقا، افزایش اشتها و بهبود ضریب تبدیل غذایی شود که در نهایت مدت زمان لازم برای رسیدن به وزن بدن قابل عرضه به بازار را کاهش می‌دهد. از دیگر مزایای این خوراک ویژه باید به کاهش دفع نیتروژن و فسفر توسط پرنده به عنوان مهمترین آلاینده های زیست محیطی اشاره کرد. در تولید این محصول از پنج نوع منبع پروتئینی مختلف با قابلیت هضم و جذب بالا استفاده می‌شود تا امکان تطبیق کامل با نیاز تمام اسیدهای آمینه فراهم شود.
خوراک پری استارتر لوتکامین پس از مخلوط شدن اقلام غذایی آن در سه مرحله، به میکروپلت ۱.۸ میلی متر تبدیل می‌شود و شاخص کیفیت فیزیکی پلت (Pellet Durability Index) توسط دستگاه سنجش کیفیت فیزیکی خوراک پلت شده حیوانات آزمایش می‌شود. مقدار مجاز این شاخص برای خوراک پری استارتر نباید کمتر از ۸۸ درصد باشد. این در حالی است که این میزان در محصول لوتکامین در حدود 95 درصد بوده که نشان دهنده خاکه پایین و قوام مطلوب محصول است.
به منظور تکوین جمعیت میکروبی مناسب در روده باریک جوجه های تازه تفریخ شده، خوراک اولیه باید حاوی برخی از گونه‌های میکروبی تولید کننده اسید لاکتیک به عنوان پروبیوتیک باشد. باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک به سه گروه اصلی لاکتوباسیل، لاکتوکوکوس و انتروکوکوس تقسیم می‌شوند که برخی از گونه‌های آن در خوراک لوتکامین مورد استفاده قرار گرفته است. علاوه بر میکراورگانیسم های مزبور، قارچ زنده Aspergillus oryzae به خوراک پری استارتر لوتکامین افزوده می‌شود.
